14.2. STRUKTURA KOMUNIKATU

  Format (struktura) bloku danych przedstawiony jest na rys. 14.1. Blok składa się z nagłówka o długości 576 bitów na przemian o stanach zero i jeden oraz pewnej liczby grup danych. Grupy te zawierają słowo synchronizujące o długości 32 bitów (o wartości szesnastkowej 0x7CD215D8) i 8 ramek o długości po 64 bity (czyli po dwa słowa kodowe) każda lub inaczej mówiąc 16 słów kodowych o długości 32 bitów. Słowa kodowe mogą zawierać adresy lub dane (treść wiadomości). Oprócz tego mogą być nadawane słowa puste (jałowe). Dla odróżnienia adresów od treści informacji w słowach adresowych najstarszy bit (bit 31) ma zawsze wartość logiczną zero natomiast w słowach informacyjnych - wartość jeden. Kolejnych 18 bitów (13-30) słowa adresowego zawiera właściwy adres a bity 11-12 sygnalizują jeden z przedstawionych powyżej rodzajów usługi. Bity 11-30 słów informacyjnych zawierają kolejny fragment treści wiadomości. Każde ze słów zawiera 10-bitową sumę kontrolną CRC służącą do korekcji błędnie odebranych danych - są to bity 1-10. Suma obliczana w oparciu o wielomian x^10 + x^9+ x^8 + x^6 + x^5 + x^3 + 1 charakteryzuje się odstępem Hamminga równym 6 bitów i pozwala na skorygowanie do dwóch błędnie odebranych bitów. Jak pamiętamy podobny sposób korekcji występuje w systemie PACTOR-II. Najniższy bit (0) jest zawsze bitem parzystości. Słowa jałowe stanowią wypełniacz dodawany na zakończenie wiadomości w celu zachowania stałej struktury bloku i zawierają kombinację bitów o wartości szesnastkowej 0x7A89C197 (w nowszych wersjach może być ona trochę inna). Pole informacyjne (bity 11-30) zawiera w zależności od rodzaju usługi informacje kodowane w postaci BCD (5 cyfr BCD) lub ASCII (trzy 7-bitowe znaki ASCII - ostatni 21 bit przenoszony jest do następnego słowa). Kompletny opis standardu POCSAG zawarty jest w zaleceniu CCIR nr. R-854-1 oraz w poz. [K3].

    [rys. e_01]